संचित

  बरंच काही रोखत गेलं.. पण तो कधी थांबलाच नाही बरंच काही सुटत गेलं.. पण हिशोब कधी लागलाच नाही बरंच काही तुटत गेलं.. पण आवाज कधी झालाच नाही बरंच काही हरवत गेलं.. पण पत्ता कधी कळलाच नाही ©निरंजन

जग तुला साच्यात बांधू पाहील तु ते तोडत रहा निरंतर... जग तुला रूळलेल्या वाटेवर ओढील तु ते झुगारत रहा निरंतर.. जग तुला व्यवहारीक करीत राहील तु ते नाकारत रहा निरंतर.. जग तुला हिशोब करायला लावत राहील तु हातचा विसरत रहा निरंतर.. जग भाग द्यायला शिकवत राहील तु बाकी शुन्य ठेवत जा निरंंतर.. जग तुला थांबवत राहील तु चालत रहा निरंतर.. जग तुझी व्याख्या करू पाहील तु अपवाद बनत रहा निरंतर.. जग तुला सोनं देऊ पाहील तु परीसाचा हट्ट ठेव निरंतर.. जग जगासारखं वागत राहील तु 'तुझ्या'सारखं जग निरंतर...।। ©निरंजन🌱

...दुसऱ्यांना प्रेरित करणं सोपं पण स्वतः सकारात्मक राहणं खूप अवघड... खूप प्रयत्न करून स्वतः सकारात्मक रहायचं.. तरीही शेवटी प्रयत्नच ते... कधीतरी अपुरे पडतातच... आणि मग अस्वस्थतेचा.. नैराश्याचा काळोख दाटून येतो सभोवती.. आपण नावाला तर ठीकठाक असतो.. सर्व काही तसं व्यवस्थित... पण तरीही आतल्या आत तुटत राहतो.. जणू काही एखादी अज्ञात शक्ती आपल्याला नैराश्याच्या अंधकारात खेचत असावी असं वाटू लागतं.. माणसाला उंची आवडते पण त्या उंचीच्या वेगळया समस्या असतात आणि जास्त गुंतागुंतीच्या असतात.. अशात तुला कसली चिंता रे असं काही तरी ऐकणं हे सर्वात जास्त त्रासदायक असतं.. पण ते निमूटपणे ऐकून घ्यावं लागतं.. मुखवट्यांच्या या जगात एक मुखवटा मग आपणही चेहऱ्यावर लेऊन घेतो.. हसू फुलवणारा मुखवटा.. समोरच्याच्या डोळ्यात बेमालूमपणे धूळफेक करणारा मुखवटा.. असे मुखवटे जवळपास सगळ्यांच्याच चेहऱ्यावर आजकाल असतात.. त्यातच अजून एका मुखवट्याची भर एवढंच... मुखवट्यांच्या पलीकडे पाहू शकणारे डोळे तरी कुठे राहिलेत आता.. आधी म्हटलं जायचं की डोळे कधी खोटं बोलत नाहीत.. पण आताशा सगळच जणू बदलून गेलंय.. आपलं सगळच दिखाऊ झालंय....